TINI POV
Mijn moeders gezicht ging in één seconde van geschokt naar blij en rende toen enthousiast op me af, 'WAT GAAF!' ze glunderde 'DIT MOETEN WE VIEREN!'
Ik knikte zelf enthousiast terug en voordat ik het wist werd ik geplet tussen mijn ouders en mijn broer in een groepsknuffel, lachend lieten ze na een paar seconde los.
'Laten we lekker uit eten gaan om dit te vieren,' opperde mijn vader, waarop iedereen instemmend knikte. 'Goed plan.'
Ik was zo blij dat mijn familie achter mijn dromen stond, dat ze me steunden in wat ik leuk vond. Ik had de beste familie ooit!
***
Na een ritje naar het centrum met de auto, zochten we een gezellig uitziend restaurantje uit waar we van plan waren om onze avond door te brengen. Ik plofte neer op een stoel en glimlachte bij het idee dat mijn leven best eens zou kunnen gaan veranderen. Ik ging spelen in een TV-serie! Misschien zouden mensen uit Argentië me wel gaan herkennen? Dat zou een vreemd idee zijn! De ober kwam aanlopen om onze bestellingen op te nemen. Ik was zo in gedachten verzonken dat ik geen idee had wat er gebeurde en dus schrok van mijn moeders aanraking om me uit mijn dagdroom te ontwaken en viel bijna van mijn stoel af, wat een enorme lachbui bij ons allemaal veroorzaakte. Wat was ik soms toch ook onhandig.
Het gesprek ging verder en na er een lange tijd gezeten te hebben, vervolgden wij onze tocht naar huis.
JORGE POV
Stephie en ik liepen hand in hand door Buenos Aires, de stad waar ik de komende tijd veel tijd zou gaan doorbrengen. 'Ik ga je echt ontzettend missen als je hier gaat wonen, Jorgito.' Stephie stopte met lopen en keek me aan, 'Ik zal je zo vaak op komen zoeken als ik kan.' Ik keek in haar ogen en knikte, 'Doe dat, ik zal ook zo vaak naar jou toe komen als ik kan.' Stephie keek me even onderzoekend aan, gauw gaf ik haar een vluchtige kus en haar onderzoekende blik verdween als sneeuw voor de zon. Ineens begon mijn maag te knorren, waarop Stephie me mee trok naar een restaurantje. 'Ik dacht dat het wel tijd werd voor wat eten, mijn liefste.' 'Dat heb je dan goed gedacht, lieve schat.' We glimlachten naar elkaar en Stephie boog iets naar voren, maar plotseling zag ik haar weer. Het mysterieuze meisje, ze zat schaterend met haar ouders aan tafel. Wat was ze mooi als ze lachte! Stephie draaide zich om om te kijken waar ik naar keek en haar glimlach verdween toen ze mijn blik zag. 'Vind je haar leuk ofzo?! Wat is er?' Ik schrok op en antwoordde: 'Niks, tuurlijk niet! Ik dacht alleen dat ik haar ergens van kende ofzo, maar dat zal wel niet.' Ik haalde mijn schouders op en was blij dat de ober onze bestelling op kwam nemen. Dit zou nog een lange avond worden....
Deel 3 alweer, sorry dat dit een beetje een crappy hoofdstuk is, maar ik hoop dat het volgende hoofdstuk beter wordt!
Love, Anne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten